SİNDİRİm sistemi hastaliklari
Download 0.97 Mb.
|
ATLARDA DİYAREAtlarda barsak yangısı, yüzeysel (enteritis superficialis) ve tüm barsak katmanlarını kapsayan (enteritis profunda) olarak ikiye ayrılır ve dışkıda değişiklikler ve ishalle karakterizedir. Hayvanlarda genel durum ve davranış değişikliklerine neden olur. Etiyoloji: Akut primer enteritislerde, dışardan alınan veya barsak lümeninde oluşan zararlı etkilere sahip olan maddeler rol oynar. Dışardan alınan zararlı maddeler öncelikle mide mukozasını etkilediğinden enteritisler genelde gastritis olgularıyla birlikte görülür. Enteritislerin oluşumunda daha çok beslenme hataları ve ani yem değişiklikleri önemli bir rol oynamaktadır. Taze yemler veya yeterince kurutulmamış ot, yonca, şeker pancarı, arpa, buğday, mısır, ekmek ve patates gibi karbonhidratça zengin yemlerle aşırı beslenme durumlarında hayvanlarda enteritis olguları gözlenir. Hayvanların gün içinde aşırı çalıştırılması, çalışma aralarındaki dinlenme süresinin kısa olması, bir yerden başka bir yere taşınmaları ve diğer stres durumları barsaklarda fonksiyon bozukluklarına ve yangılara neden olmaktadır. Ayrıca hayvanlara verilen yemlerin iyi hazırlanmaması ve kimyasal maddelerle (arsenik, bakır, nitrat ve nitrit bileşikleri, petrol artıkları, organik fosforlu bileşikler) kontamine olması, bozuk, küflü, kokuşmuş ve asidik yemlerin verilmesi barsak mukozasında tahrişlerin ve ishallerin nedeni olarak sayılabilir. Sekonder enfeksiyonların (barsak parazitleri, enfeksiyöz atritisler, Corynebacterium equi enfeksiyonu, salmonellozis, tuberculosis, clostridiumlar, stafilokoklar, enterokoklar ve aspergilluslar) seyri sırasında da enteritisler görülür. Semptomlar: Klinik bulgu olarak en belirgin semptom ishaldir. Dışkıda sindirilmemiş gıda partikülleri, epitel döküntüler ve gaz kabarcıkları ile ekşimiş ve kokuşmuş gibi keskin bir koku alınır. Barsaklarda ödem oluşumu ile birlikte safra maddelerinin barsaklara geçişi engelleneceği için hayvanlarda ikterus görülebilir. Barsak peristaltik hareketleri genelde artar ve gürültülü çalışır. Uzun süreli ishallerde rektum ağzı açık ve tenesmus vardır. Rektal muayenede barsak tonusunun arttığı tespit edilir. Vücut ısısının hafif arttığı ve ara sıra hayvanda sancı belirtileri ve dolaşım sisteminin zayıfladığı görülür. Hayvanlarda sıvı kaybına bağlı dehidrasyon, zayıf ve hızlı kalp atımları ile hematokrit ve hemoglobin değerlerinde artışlar tespit edilir. Teşhis: Klinik belirtilere (ishal, dışkıdaki değişiklikler vb) göre hastalığın tanısı kolayca konulabilir. Dışkıdan bakteriyolojik, parazitolojik ve serolojik etken izolasyonları ile hastalığın spesifik tanısı yapılır. Ayrıca özel durumlarda (neoplaziler, granulomatöz enteritislerde) biyopsi örnekleri de alınır. Tedavi: Akut barsak yangılarının tedavisinde aşağıdaki noktalara dikkat edilmelidir:
Antiparaziter ilaçlar (ivermectin 0.2 mg/kg) verilmeli, diş bozuklukları giderilmeli ve diğer tedaviler yapılmalı,
AKUT KOLİTİS (Kolitis acuta) Akut kolitis, yeni doğan taylarda nekrotik enterokolitis, yaşlılarda ise akut tifilokolitis olarak ikiye ayrılır. Yeni Doğan Taylarda Nekrotik Enterokolitis Yeni doğan ve birkaç haftalık yaştaki taylarda Cl. perfiringens tip A, B, C ve Cl. difficile ile E. coli ve Klebsielle türlerinin rol oynadığı, barsaklarda nekrozlarla karakterize şiddetli ishalle seyreden bir olgudur. Semptomlar: Klinik bulgu olarak; sancı, yorgunluk, orta veya yüksek şiddetli dehidrasyon, ateş, görülebilen mukozalarda kirlenme, kalp ve solunum sayılarında artış, azalan veya tamamen kaybolmuş barsak peristaltik hareketleri, kanlı ishal, dışkılamanın kaybolması ve barsak içeriğinin mideye refluksu görülür. Hematolojik bulgu olarak; leukopeni, trombositopeni, tablosu ve serum biyokimyasal olarak hipoproteinemi, hiponatremi, azotemi ve metabolik asidozis ortaya çıkabilir. Abdominal punksiyonda, toksik, dejenere olmuş polimorf çekirdekli hücreler veya fibrin iplikçikleri (fibrinöz peritonitis), gram boyamada genelde gram negatif bakteriler (E. coli, Klebsiella) tespit edilir. Komplikasyonlar, akut böbrek yetmezlikleri ve dissemine intravasküler koagulapatiler (DIC) olarak adlandırılır. Tedavi: Tedavide esas, hayvanlarda şekillenen dehidrasyon derecelerinin belirlenmesi ve olası eksikoz durumlarının önlenmesidir. Deri elastikiyetinin az kaybolduğu ve kapiller damar dolum süresinin 3 sn’de gerçekleştiği durumlar, sıvı kayıplarının % 6 civarında, deri elastikiyetinin orta şiddetli kaybolduğu ve kapiller damar dolum süresinin 4 sn’de gerçekleştiği durumlar sıvı kayıplarının % 8 civarında, deri elastikiyetinin çok şiddetli kaybolduğu ve kapiller damar dolum süresinin 5 sn’de gerçekleştiği durumlar sıvı kayıplarının % 10 civarında olduğunun göstergesidir. Şok durumunda, hayvanlara % 7.5’luk NaCl solüsyonundan 4 ml/kg dozda İV olarak uygulanmalıdır. Oluşan dehidrasyon derecesine göre hastalara sıvı-elektrolit infüzyonları yapılmalıdır. Hayvanlarda % 6’lık dehidrasyon derecesinde oluşan sıvı-elektrolit kaybının dengelenmesi için 50 kg canlı ağırlığındaki bir hayvan için 3 litre sıvı elektrolit verilmesi gereklidir. Olguların yaklaşık % 80’ninde şekillenen hiponatremi durumlarının dengelenmesi için, 2 litre/50 kg dozda izotonik NaCl solüsyonu verilmesi yeterlidir. Enteritis olgularında olası peritonitis ve endotoksin etkileri önlemek için 0.5 mg/kg/gün dozda Flunixin meglumin ve antibiyotik (Ceftiofur 2.2 mg/kg/günde 2 kez tek başına veya Gentamisin 2.2 mg/kg/günde 2 kez dozda kombine edilerek) uygulamaları yapılmalıdır. Hayvanlarda metabolik asidozis gelişmişse % 8.4’lük Sodyum bikarbonat solüsyonları İV yolla verilmelidir. AKUT TİFİLOKOLİTİS Akut tifilokolitis olgusu sekum ve kolon mukozasının hemorajik ve nekrotize yangısı olarak karşımıza çıkmaktadır. Yaşlı atlarda görülen hastalığın oluşumunda Salmonella spp., E. Coli ve Cl. perfringens tip A, ani yem değişiklikleri, karbonhidratça zengin yemlerle aşırı beslenme, çevre ve çalışma şartlarının değişmesi, stres, ösefagus ve kalın barsak tıkanıklıkları, operasyonlar, oral antibiyotik (Tetrasiklinler, Lincomisin, Phenylbutazon gibi) ve anthelmentik ilaç uygulamalı, solunum ve sindirim kanalı hastalıkları önemli rol oynamaktadırlar. Semptomlar: Klinik bulgu olarak; aniden ortaya çıkan durgunluk, az veya orta şiddette sancı, ateş, kalp ve solunum sayılarında artış, 24 saatten fazla süren olgularda orta veya yüksek şiddetli dehidrasyon, görülebilen mukozalarda kirlenme, azalmış veya tamamen kaybolmuş barsak peristaltik hareketleri, ishal, perakut formda dışkılamanın kaybolması ve barsak içeriğinin mideye refluksu görülür. Hematolojik bulgu olarak; hematokrit değerde % 70’lere varan bir artış, şiddetli leukopeni tablosu ve serum biyokimyasal olarak hipoproteinemi (39 g/L), hiponatriemi, azotemi, kreatinin miktarında artış ve metabolik asidozis ortaya çıkabilir. İdrar analizlerinde idrar dansitesi 1003-1009, pH 5.0-6.8, GGT/Kreatinin oranı 54-100 olarak tespit edilir. Komplikasyonlar, mide ülserleri, tromboflebitis, akut böbrek yetmezlikleri ve dissemine intravasküler koagulapatiler (DIC) olarak adlandırılır. Tedavi: Akut tifilokolitiste tedavi prensipleri
Tedavide esas, hayvanlarda dehidrasyon derecesi, endotoksemi, hipoproteinemi, hiponatremi, metabolik asidozis, azotemi, kolik ve barsak içeriğinin mideye refluksu durumlarının tespit edilmesi ve ortaya çıkan bulgulara göre tedavinin yönlendirilmesidir. Şok durumunda, hayvanlara % 7.5’luk NaCl solüsyonu 4 ml/kg dozda İV olarak hemen uygulanmalıdır. Dehidrasyon derecesine göre hastalarda oluşan sıvı-elektrolit kayıplarının dengelenmesi için sıvı-elektrolit infüzyonları yapılmalıdır. Hematokrit değerdeki % artışlar intravasküler sıvı kayıpları hakkında pratik ip uçları verir. Hayvanda orta şiddetli bir dehidrasyon (% 8) var ve hematokrit değer % 55 ise hayvanda intravasküler sıvı kaybı şöyle hesaplanabilir: Dehidrasyonun derecesi x Canlı ağırlık. 500 kg canlı ağırlıktaki bir at için orta şiddetli dehidrasyon durumlarında (% 8 x Canlı ağırlık, 8 x 500/100= 40 litre sıvı) 40 litre sıvı verilmelidir. Günlük sıvı ihtiyaçları (15-50 ml/kg/gün yaklaşık 15 litre) da hesaplanan sıvı miktarına eklenerek verilir. Olguların yaklaşık % 95’ninde şekillenen hiponatremi durumlarının dengelenmesi için, 10 litre/500 kg CA dozda izotonik NaCl solüsyonu verilmesi yeterlidir. Enteritis olgularında olası peritonitis ve endotoksin etkileri önlemek için 1.1 mg/kg /gün dozda Flunixin meglumin ve antibiyotik (Ceftiofur 2.2 mg/kg/günde 2 kez, Gentamisin 2,2 mg/kg/günde 2 kez ve Chloramphenicol 15 mg/kg CA/günde 2 kez) uygulamaları yapılmalıdır. Hayvanlarda metabolik asidozis gelişmişse % 8.4’lük Sodyum bikarbonat solüsyonları verilmelidir. Tedavi süresi 10-14 gün arasında sürebilir. Hayvanlarda olası gelişebilecek akut mide dilatasyonlarının engellenmesi için her iki saatte bir burun meri sondası aracılığıyla mide boşaltılmalı veya hayvanlar tedavi süresince total veya kısmi parenteral beslenmelidir. PERİTONİTİS Karın zarlarının (pariyetal ve viseral) yangısıdır. Etiyoloji: Genelde travma, bakteriyel enfeksiyonlar yangılar ve seyrek olarak paraziter enfeksiyonlara bağlı olarak şekillenir. Küçük hayvanlarda, mikroorganizmalar (virüs, bakteri, mantar), parazitler, pankreatitis, tümörler ve idrar ve safra maddelerinin peritona ulaşması sonucu peritonitis meydana gelir. Ruminantlarda, rumen ve retikuluma batmış yabacı cisimler, abdominal punksiyonlar, rumene trokar uygulamaları, karaciğer apseleri, abomasum perforasyonları, barsak invaginasyonları, dalak, sidik kesesi ve uterus rupturları, buzağıların göbek enfeksiyonları peritonitisin oluşumuna neden olmaktadır. Peritonitis laparotomi sonucu yetersiz postoperatif bakım sonucunda da gelişebilmektedir. Atlarda,idrar kesesi, safra yolları ve mide-barsak rupturları, barsak perforasyonları, apselerin açılması ve kolik operasyonları önemli bir rol oynarlar.
Peritonitisin teşhisinde lokalizasyon önemlidir: - ventral peritonitis: özellikle karın boşluğu ventralindeki organlarla ilgilidir (retikulumun yangısı veya yabancı cisim, RPT), - peritonitis kaudalis: özellikle uterus veya kaudal barsak yangılarından köken alır, - peritonitis dorsalis: özellikle böbrek yangılarından kaynaklanır. Teşhiste en güvenli muayene yöntemi, öncelikle rektal muayene ve deneysel laparotomi (soldan veya sağdan) veya mümkünse sağ taraftan yapılan endoskopik ve ultrasonografik muayenelerdir. Rektal muayenede özellikle dorsal peritonitislerde, böbrekte ve barsakların sonundaki yangılar ve bu organlarla rumen arasındaki yapışmalar kolayca belirlenebilir. Peritonitis abdominosentesizle alınan içeriğin laboratuar muayenesiyle de kolayca teşhis edilir. Patolojik anatomik bulgular: Abdominal boşluğun açılmasıyla iç organların karın duvarına veya birbirlerine yapışmış bir halde görülür. Peritonitisin formuna göre (generalize veya lokal) fibrin, irin ve seröz sıvı birikimi görülür. Retikulum, dalak ve karaciğer ve yabancı cisimden kaynaklanan apselere de rastlanabilir. Prognoz: Peritonitisin prognozu, lokalize olup olmaması ve hayati fonksiyonların engellenip engellenmemesine veya ağır komplikasyonlarının (nervus vagusun etkilenmesi, ön midelerde mekanik stenozlar, ruktusun engellenmesi, piyemi ve septisemi) olup olmamasına bağlı olarak değişir. Generalize peritonitiste prognoz kötüdür. Tedavi: Hastalığın primer nedenini bulup ortadan kaldırmaktır. Eğer yabancı cisimden kaynaklanan peritonitis söz konusu ise deneysel laparotomi veya rumenotomi yapılarak yabancı cisim uzaklaştırılır. Pertitonitisli hayvanlara sıvı, antibiyotik tedavisi ve analjezik ajan uygulaması gibi medikal sağaltım yapılmalıdır. Bu amaçla geniş spektrumlu antibiyotikler, sıvı-elektrolitlerin verilmesi uygun olur. Buzağılarda göbek kordonu yangısı ile beraber peritonitis varsa usulüne uygun olarak göbek kordonu sağaltımı yapılmalıdır. Laparotomi yapılarak enfekte kısım uzaklaştırılıp abdominal lavaj yapılır. Abdominal boşluk açık bırakılarak buradan peritoneal lavaj yapılır. Lavaj dengeli bir elektrolit solüsyonuyla yapılır ve içerik berraklaşıncaya kadar devam edilir. Bu işlemler peritonitis belirtileri kayboluncaya kadar yapılır. KAYNAKLAR Anderson NV: Veterinary gastroenterology. Lea and Febiger, New York. 1980 Andres HJ: Zur linksseitigen Labmagenverlagerung. Bericht über eine konservative Therapie sowie eine einfache Operation. Tierärztl Umsch, 37, 640-647, 1982. Argenzio RA: Function of the equine large intestine and their interrelation in disease. Cornell Vet, 65, 304-330, 1975 Aronson LR, Brockman DJ, Brown DC: Gastrointestinal emergengies. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice. 30(3): 555-579, 2000 Aslan V: Evcil hayvanlaın iç hastalıkları. Mimoza yayınları, 1994 Aytuğ N, Batmaz H: Veteriner iç hastalıkları I (Ders notları). Hünkar ofset-İstanbul, 1992 Barth R: Der Einfluss des Wetters auf die Kolikanfälligkeit des Pferdes. Tierärztl Prax, 10, 203-207, 1982 Batmaz H: Sığır iç hastalıkları, semptomdan tanıya-tanıdan sağaltıma. Danışsan ofset, Bursa, 1997 Bilal T: Sığır iç hastalıkları. İ.Ü. Basın Yayınevi Müd., İstanbul, 2004 Bilal T: Karnivorların iç hastalıkları. İ.Ü. Basın Yayınevi Müd., İstanbul, 2004 Bilal T, Bilal T: Tek tırnaklıların iç hastalıkları ve Beslenmesi, İ.Ü. Basın Yayınevi Müd., İstanbul, 2003 Bonfig H: Examination of the horse with colic. Vet Clin North Am Equine Pract, 4, 1-5, 1988 Bostedt H, Dedie K: Schaf- und Ziegenkrankheiten. 2. Auflage. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart. 300-371, 1996 Braun U: Inneres Erbrechen beim Rind. Untersuchungen über das abomasale Refluxsyndrom bei verschiedenen Erkrankungen des Verdauungsapparates. Schweiz Arch Tierheilk, 130, 225-236, 1988 Brobst D: Review of the pathophysiology of alterations in potassium homeostasis. J Am Vet Med Assoc, 188: 1019-1025, 1986 Brumley, PF, Anderson M, Tuckley B, Storry JF, Hibbitt, KG: Lipid metabolism in the cow during starvation-induced ketosis. Biochem J, 146, 609-615, 1975 Burrows CF: Topics in drug therapy: Metoclopramide. J Am Vet Med Assoc, 183: 1341-1343, 1983 Cornelius LM: Vomiting. In, Ettinger SJ (Ed.): Textbook of Veterinary Internal Medicine. 2nd Ed. Philadelphia, WB Saunders, p: 1983 Davis LE: Pharmocologic control of vomiting. J Am Vet Med Assoc, 176: 241-246, 1984 Dirksen G: Indigestionen beim Rind. Schnetztor Verlag, Konstanz, 1981 Dirksen G: Der Pansenazidose-Komplex- neure Erkenntnisse und Erfahrungen. Tierärztl Umsch, 14, 23-33, 1986 Dyson S: Review of 30 cases of peritonitis in the horse. Equine Vet J, 15, 25-30, 1983 Ebert R: Prognostische Parameter bei der Kolik des Pferdes. Tierärztl Prax, 22, 256, 1994 Erb, HN, Grohn YT: Epidemiology of metabolic disorders in the periparturient dairy cow. J Dairy Sci, 71, 2557, 1988. Feldman M: Nausea and vomiting. In, Sleisenger MH and Fordtran JS (Eds.): Gastrointestinal disease. 3rd Ed. Philadelphia, WB Saunders, 222-238, 1983 Fenner WR: Kleintierkrankheiten. Differentialdiagnostik und Therapi in der Praxis. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart, 1997 Frese, K: Pathology of liver diseases in the horse. Prakt Tierarzt, 69, 28-29, 1988 Fubuni SL, Erb HN, Rebhun WC, Horne D: Cecal dilatation and volvulus in dairy cows. J Am Vet Med Assoc, 189, 96-99, 1986 Fuchs S, Jaffe D: Vomiting. Pediatr Emerg Care, 6: 164-170 1990 Fürll M: Vorkommen, Ätiologie, Pathogenese, Diagnostik und medikamentelle Beeinflussung von Leberschäden beim Rind. Vet Med Diss B, Leipzig, 1989 Fürll M: Fit und gesund in die neue Laktation. Milchrind, 6, 48-51, 1997 Fürll M, Bialek N, Jäkel L, Schmidt E: Dislocatio abomasi beim erwachsenen Rind in den neuen Bundesländern: Inzidenz, Ätiologie und Prophylaxe. Prakt Tierarzt Coll Vet XXVII, 81-86, 1997 Fürll M, Krüger M: Alternative Möglichkeiten zur Prophylaxe der Dislocatio abomasi (DA) beim Rind. Prakt Tierarzt Coll Vet XXIX, 81-90, 1999 Fürll M, Schäfer M: Lipolyse und Hyperbilirubinämie - ein Beitrag zur Pathogenese des Ikterus. Mh Vet Med, 47, 181-186, 1992 Geishauser TH: Labmagenverlagerung bei Milchkühen - Vorbeuge, Früherkennung und Herdenüberwachung. Prakt Tierarzt Coll Vet XXIX, 59-62, 1999 Gül Y (ed): Geviş getiren hayvanların iç hastalıkları. 2. Baskı. Medipres Matbaacılık, Malatya, 2006 Hanson JS and McCallum RW: The diagnosis and management of nausea and vomiting. A review. Am J Gastroenterol, 80: 210-218, 1985 Hill RC, Van Winkle TJ: Acute necrotizing pancreatitis and acute suppurative pancreatitis in the cat: A retrospective study of 40 cases (1976-1989). J Vet Intern Med 7: 25-33, 1993 Hofmann W: Erkrankungen des Verdauungsapparates. In: Rinderkrankheiten Band 1, Innere und chrirgische Erkrankungen. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart. 133-181, 1992 Hofmann W: Rinderkrankheiten. Innere und chirurgische Erkrankungen. Band-1. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart. 283-314, 1992. Hofmeyr CFB: Digestive system. Textbook of Large Animal Surgery. F.W. Oehme (Ed). Second Ed. Williams & Wilkins, Baltimore.399-500, 1998 İmren HY (ed): Kedi köpek hastalıkları. Medisan Yayıncılık, Ankara. İmren HY, Şahal M: Veteriner iç hastalıkları. 4. Baskı, Medisan Yayıncılık, Ankara, 1996 Jenkins WL: Drugs acting on the digestive system. In: Booth NH, McDonald LE (Eds.): Veterinary Pharmocology and Therapeutics, 6th Ed Ames, Iowa State Universty Prees, pp. 657-671, 1988 Kelton DF, Fubini SL: Pyloric obstruction after toggle-pin fixation of left displaced abomasum in a cow. J Am Vet Med Assoc, 194, 677-678, 1989 King LG and Donaldson MT: Acute Vomiting. In, Kırby, R and Crowe, DT (Eds.): Emergency Medicine. Ed. by Philadelphia, W. B. Saunders. Vet Clin North Am Small Anim Pract, 24: 1189-1206, 1994 Kock MD: Peritonitis. Compend Contin Educ Small Anim, 1: 295-303, 1979 Kraft W: Kleintierkrankheiten. Band 1: Innere Medizin. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart. 472, 1990 Kraft W, Dürr UM: Kompendium der klinischen Laboratoriumsdiagnostik bei Hund, Katze Pferd. 2. Auflage, Schaper Verlag, 1982 Kuiper R, Breuking HJ: Reticulo-omasal stenosis in the cow: Differential diagnosis with repect to pyloric stenosis. Vet Rec, 119, 169-171, 1986 Kuiper R, Breuking HJ: Secondary indigestion as a cause of functional pyloric stenosis in the cow. Vet Rec, 119, 404-406, 1986 Kuiper R, Breuking HJ: Das Hoflundsche Syndrom nach 47 Jahren. Deutsch Tierärztl Wschr, 94, 271-273, 1987 Lauk, HD, Von Plocki KA, Jaenich U, Neuhaus F: Colitis X beim hospitalisierten Pferd. Pferdeheilk, 3, 109-115, 1987 Lee KY, Park HJ and Chey WY: Studies on mechanism of retching and vomiting in dogs. Dig Dis Sci, 30:1-5 1985 Maddison JE: Hepatic encephalopathy: Current concepts of the pathogenesis. J Vet Intern Med, 6: 341-353, 1992 Markel MD: Prevention and management of peritonitis in horses. Vet Cli North Amer Equine Pract, 4, 145, 1988 Milne E: Differential diagnosis of hepatic disorders in Horses. In Practice. 12, 252-258, 1990 Morgan RV, Moore FM, Pearce LK: Clinical and laboratory findings in small companion animals with lead poisoning. J Am Vet Med Assoc, 199: 93-102,1991 Parrisius R, Parrisius A, Kraft W: Infusionsthrepie bei Hund und Katze. Kleintierpraxis, 30, 65, 1985 Petrie L: Differential diagnosis of diarrhoea in adult cattle. In Practice, 9, 50-57, 1987 Pinset J: Differential diagnosis of chronic tympany in cattle. In Practice, 10, 101-103, 1988 Rehage J, Mertens M, Stockhofe-ZN, Kaske M, Scholz H: Postsurgical convalescence of dairy cow with left abomasal displacement in relation to fatty liver. Schweiz Arch Tierheilk, 138, 361-368, 1996 Rose BD: Clinical Physiology of Acid-Base and Electrolyte Disorders. New York, Mc-Graw-Hill, pp. 478-638, 1989 Rosenberger G: Krankheiten des Rindes. 3. Auflage. Blackwell Wissenschaft-Berlin, 1994 Rossow N and Bolduan G: Stoffwechselstörungen bei Haustieren. Gustav Fischer Verlag, Jena, 1994 Schaer M: Acute pancreatitis in dogs and cats. Compend Contin Educ Small Anim, 13: 1769-1780, 1991 Schrank D, Gruner J: Die linksseitige Labmegenverlagerung beim Rind. Prakt Tierarzt, 69, 24-26, 1988 Sherding RG: Chronic diarrhea. . In: Ford RB (Ed.): Clinical Signs and Diagnosis in Small Animal Practice. Churchill Livingstone, New York, 1988 Sherding RG: Diseases of the intestines. In: Sherding RW (Ed.): The Cat: Diseases and Management. Churchill Livingstone, New York, 1988 Staufenbiel R: Energie- und Fettstoffwechsels des Rindes unter besonderer Berücksichtigung der Messung der Rückenfettdicke und der Untersuchung von Fettgewebe. Vet Med Habil Schrift, Berlin, 1993 Twedt DC, Wingfield WE: Diseases of the Stomach. In, Ettinger SJ (Ed.): Textbook of Veterinary Internal Medicine. 2nd Ed. WB Saunders, Philadelphia, 1983 Turgut K, Ok M: Vetriner Gastroenteroloji, semptomdan teşhise. Bahçıvıvanlar Basım Sanayi A.Ş., Konya, 1997 Uhlig A, Schäfer M, Johannsen U: Untersuchungen zur Leberfunktion der Milchkühe im peripartalen Zeitraum. Arch Exper Vet Med, 42, 108-118, 1988 Ullrich K, Jaksch W, Glawischnig E: Infektionskrankheiten der Haustiere, Pathologie und Therapie. 11 Auflage, Ferdinand Enke Verlag-Stuttgart, 1985 Twedt DC: Differential diagnosis and threrapy of vomiting. Vet Clin North Am, 13:3-8, 1983 Whitlock RH: Colitis: differential diagnosis and treatment. Equine Vet J, 18, 278-283, 1986 Wiesner E: Kompendium der Heimtier-Krankheiten. Band-2. Gustav Fischer Verlag, Stuttgart, Jena, New York, 1993 Wintzer HJ, Kraft W: Krankheiten des Verdauungsapparates. In: Krankheiten des Pferdes. 2. Auflage, Parey Buchverlag, Berlin, 157-240, 1997 Directory: upload -> 126 upload -> Department of science and humanities department of mathematics part-a questions and answers upload -> The Case Against the nypd’s Quota-Driven ‘Broken Windows’ Policing What Is It? upload -> For want of a nail upload -> Traditional British values upload -> Tv shows, Made for tv movies, Mini Series & Internet Programs Shot at Paramount Ranch upload -> Ownership Models There are two different types of ownership models upload -> Police Militarization upload -> City of rising star regular meting thursday, july 14, 2016 upload -> Township of winfield 126 -> =RuS$ie-xor-Bal= 00dprojectgottliebbklet99 Download 0.97 Mb. Share with your friends:
|